درمانهای ارتودنسی امروزه با تنوع گستردهای از دستگاهها و روشها انجام میشود که انتخاب را برای بیماران آسانتر کرده است. به طور کلی، دستگاههای ارتودنسی به دو دسته اصلی ثابت و متحرک تقسیم میشوند. براکتهای ثابت که شامل براکتها (فلزی، سرامیکی یا دیمون) و سیمهای ارتودنسی هستند، رایجترین روش درمان محسوب میشوند و برای طیف وسیعی از مشکلات دندانی و فکی کارآمدند. براکتهای سرامیکی به دلیل رنگ مشابه دندانها کمتر دیده میشوند و گزینه زیباییپسندانهتری هستند. دستگاههای متحرک مانند پلاکهای نگهدارنده یا فانکشنال، معمولاً برای درمانهای اولیه در کودکان یا حرکات محدود دندانی استفاده میشوند. یکی از محبوبترین روشهای نوین در ارتودنسی متحرک، استفاده از الاینرهای شفاف (مانند سیستم اینویزالاین) است. این پلاکهای شفاف و سفارشیساز، قابلیت جابهجایی دارند و برای افرادی که به دنبال گزینهای نامرئیتر و راحتتر هستند، ایدهآل میباشند، هرچند برای همه نوع ناهنجاری مناسب نیستند. انتخاب نوع دستگاه ارتودنسی به عوامل مختلفی از جمله شدت ناهنجاری، سن بیمار، سبک زندگی و ترجیحات شخصی بستگی دارد که پس از معاینه دقیق توسط متخصص ارتودنسی تعیین میشود.
